Petronius:
Lecto compositus vix prima silentia noctis
carpebam et somno lumina victa dabam,
cum me savus Amor prensat sursumque capillis
excitat et lacerum pervigilare iubet.
“Tu famulus meus,” inquit, “ames cum mille puellas,
solus, io, solus, dure, iacere potes?”
Exsilio et pedibus nudis tunicaque soluta
omne iter ingredior, nullum iter expedio.
Nunc propero, nunc ire piget, rursumque redire
paenitet, et pudor est stare via media.
Ecce tacent voces hominum strepitusque viarum
et volucrum cantus fidaque turba canum;
solus ego ex cunctis paveo somnumque torumque,
et sequor imperium, magne Cupido, tuum.
|